Objawy odstawienia.

Na czw nie było dla mnie miejsca. Na piątek tym bardziej. Oznajmiając to Michałowi przez telefon wyczuł jakąś ulgę połączoną z delikatnym przejawem radości. O to się trochę na mnie boczył.
Nie rozumiem. Skoro na pewne rzeczy nie mam wpływu to pozostaje mi się z tego jedynie ...czekać a póki co się cieszyć normalnym weekendem :P. Wkurzanie się będzie wydatkowaniem energii na darmo czyli jest nie na miejscu. I ta argumentacja  - "kiedy do mnie dotrze wreszcie, że w tym momencie walczę o życie?" Biorąc chemię walczę o życie. Ja albo chemia. Nic nie poradzę, że to tak naprawdę odbieram. Zeby było jasne; wierzę, że z tego się wygrzebię MIMO chemii. Biorę ją bo wszyscy chcą mojego "dobra".

Tak, jestem dobrze nastawiona, a nawet cholernie dobrze. Tylko dzisiaj jestem wyjątkowo nabuzowana. To nie był dobry dzień. I nie wierzę w to, że najbardziej optymistycznie nastawiony do świata i każdego nie ma takich dni. To dzień w którym człowiek ma ochotę majdnąć czymś ciężkim przez zamknięte okno a potem wyjść i nie wrócić. Mam nadzieję, że w moich odczuciach nie jestem samotna bo zacznę się niepokoić. Napiszcie, że też czasem macie coś takiego ;). No nic, najlepsza na tę chwilę jest Coma i jej "Los cebula i krokodyle łzy". Koniecznie na full. I przejdzie. Przecież zawsze przechodzi, prawda?

Dziś rano mój organizm wykazał objawy odstawienia. W sumie to jest czas, kiedy chemia powinna zalewać każdą komórkę mojego ciała a tak się na razie nie dzieje. Wstałam rano i najzwyczajniej miałam dobrze mi znane odruchy wymiotne. Do tego doszło nie najlepsze samopoczucie i zmęczenie. Dziwne trochę ale da się to jakoś wytłumaczyć.

A w pracy mam "tydzień przestawiania cyferek". Notorycznie zdarza mi się zamieniać miejscami cyfry na fakturach czy zleceniach tworząc zupełnie nowe. No  nie "podobuje mnie się to" bo muszę się bardziej skupiać i tracić przy tym dwa razy więcej czasu. A może to czas kiedy powinnam już podziękować i się rozstać z pracą przynajmniej na czas jakiś? Chociaż nie sądzę, że siedzenie w domu mi w czymś pomoże. Może.

A widzicie, kończę a nie napisałam "najważniejszego". W poniedziałek grzecznie zameldowuję się w CO. I równie grzecznie walczę o życie. Z chemią. Tylko nie piszcie proszę "że z takim nastawieniem...". Ja to wszystko wiem. Moje nastawienie się nie zmienia. Wygram i już!

A muzycznie dziś wypadałoby coś mocnego i "głośnego" ale dla przekory (taka już moja natura niestety) będzie sympatyczny w słuchaniu kawałeczek The Windy City. Ciao.

http://www.youtube.com/watch?v=jDulu8GD81I