Smerfastycznie.

No i tak jak przewidywała Ania. Zaprzyjaźniam się ze Smerfetką zwaną inaczej  CN3OP. W moich żyłach płynie teraz błękitna krew, sikam na niebieściutko i tak sobie zerkam ukradkiem na sympatyczny niebieściutki woreczek wreszcie Skutecznego Leku, który na moje szczęście dosyć szybko spływa, nie wspierany żadnymi pompami.

Od wczoraj tak to już będę nazywać. Nie chemia. Skuteczny lek. Wreszcie. No a swoją drogą poszedł wniosek do NFZ-u o dopuszczony ostatnio na europejski rynek sgn-35 nad którym ostatnio zakończyły się badania kliniczne. Tyle tylko, że ja byłam przekonana, że jeżeli NFZ przyzna mi refundację to będzie to już moim lekiem docelowym a to tak nie działa. SGN-35 jest chemią podtrzymującą, uzupełniającą a nie tą konkretną która przyczynia się do remisji. Działa w połączeniu z jakimś innym lekiem. W moim przypadku tym zasadniczym ma być właśnie Smerfeta uzupełniana SGN-35.
Zapytałam, czy może jakiś urlop od chemii mi się nie należy to tylko zobaczyłam przeczący ruch głową i odpowiedź "niestety pani Ewo".
No i nic. Pełen reset. 3 - 2 - 1 walczymy.

A dla pacjentów z 6go piętra, którzy znali Martę link poniżej. Patrzę na to zdjęcie i nie poznaję tej dziewczyny ze szpitala. Straszne co choroba potrafi zrobić z człowiekiem.  Zmarła 21go sierpnia. Czyli jakoś praktycznie niedługo po wyjściu ze szpitala. Nie wiem, ale może lekarze przeczuwali że nie są na razie w stanie nic wymyślić i dali jej odejść wśród swoich. Jak widziałam jak odjeżdża na wózku to miałam niejasne przeczucie, że chyba się nie zobaczymy. W całym tym chorowaniu chyba najgorsze jest oswojenie się z odejściem osób, które się poznało, z którymi się leżało. To boli najbardziej.

http://www.slupca.pl/?p=17736

Odeszła też ostatnio taka starsza Pani Ewa. Szala zgonów przechyla się jednak bardziej ku młodym. A niby nam gadają "Jesteś młoda, masz większe szanse, młody organizm szybciej to zwalczy, będzie się bronił, będzie dobrze". Ja wiem, że będzie dobrze. Zgodnie z boskim scenariuszem. A ja będę robić co do mnie należy. I nawet więcej.

Dzisiaj sobie nie pospałam. Kobitka na wprost ma niesamowity kaszel, ale tej nocy kaszel został zdominowany niesamowitymi nieprzerwanymi jękami. Od czwartej siedziałyśmy na łóżkach we trzy (wczoraj dołączyła do nas Zosia, bo z 10-tki też postanowili zrobić "męską")  i próbowałyśmy wszelkich metod przebudzenia. Na krótko, albo z bardziej opłakanym skutkiem.  No nic, to nie sanatorium. Bywa różnie.

A wczoraj miałam odwiedziny:) Był Michał, doszła też Ania z Martusią. Patrzę na takie słodkie dziecię i apetyt na drugie dziecko rośnie. Na razie mogę zapomnieć. Ale tylko na razie ;)

Miałam nadzieję, że może w niedzielę to już będę na grzybach w lesie, ale jeszcze nie teraz. Wychodzę w poniedziałek. Tyle, że u Kasi infekcja jak na złość rośnie. A tak bym już ją przytuliła.

Dobrej niedzieli. I dzięki za wszystko.