Dialog.

Ostatnio w związku z problemami ze słuchem po dhapie takie oto wytworzyły się dialogi między mną a Michałem:


Ja: Nie chcę ryzykować, że po kolejnej chemii problemy ze słuchem mi się tylko pogłębią.
On: No to lepiej jest umierać ale  móc słyszeć czy  żyć ale być głuchym?
Ja: Ale można też umierać i być głuchym, jeżeli kolejna chemia nie zadziała...
On: No ale wtedy chyba już będzie Ci wszystko jedno?
Ja w myślach: Zależy kto  danej chwili będzie ze mną przy "łożu śmierci"... :P
No, tak sobie czasem pogadamy od serca...

 I kolejny:

On: Jak Twoje uszy?
Ja: Dobrze się czuję...

Tak sobie oto konwersujemy w miłej atmosferze... Co prawda widać, różnimy się w paru kwestiach, w innych z kolei ciężko się dogadać, ale i tak jest miło :)

Dziś rozmawiałam telefonicznie ze swoim onkologiem. Dalej podtrzymuje stanowisko, że nie miał takiego "przypadku" i nie wie, co w takich okolicznościach za bardzo ma począć. W każdym razie ma popytać kolegów, może któryś z nich coś doradzi... Założę się, że głównym argumentem przemawiającym za dhapem przy najbliższej wizycie z nim będzie ten z pierwszego dialogu... A ja się jakoś cholernie uprzedziłam do tej chemii i ciężko mi się pogodzić z myślą, że już w środę... FUJ.

No nic, teraz mamy wtorek, a to oznacza, że przecież cały, calutki, calusieńki tydzień w szczęściu, radości i takich tam... W końcu NIC NIE JEST POTEM, TO JEST TYM. Amen :)

A tak na pocieszenie, taki fajniusi jak dla mnie kawałeczek z Amy Macdonald w roli głównej, Posłuchajnie:) Można się kiwać w rytm i cieszyć dobrą muzą! Miłego!!!