Niedzielny "lajcik".

Powinnam być spakowana ale odkładam ten moment w nieskończoność wymyślając coraz to nowe zajęcia. W ciągu ostatnich paru godzin szukaliśmy grzybów w lesie,  pałaszowałam pyszną szarlotkę u rodzinki, zrobiłam trochę buraczanego soku, wykąpałam Kasię, wysprzątałam kuchnię i ogarnęłam resztę mieszkania, zajrzałam do zaprzyjaźnionych blogów, przejrzałam demoty i inne strony które regularnie "nawiedzam" aż w końcu stwierdziłam, że napiszę jeszcze choć krótki post i ... dopiero się wezmę za to co nieuniknione.

Kaśka do niedawna nie wymawiała "k" a teraz zamiast samochodem to jedzie "kajokodem"...  Więc kajokodem wybraliśmy się dziś do lasu na kompletnie bezowocne "łowy". Michał bidulek wstyd przyznać, ale nawet nie wychylił głowy z samochodu tylko w nim próbował nadrobić zaległości "senne". Nie wyszło mu to, bo szybko byłyśmy gotowe do powrotu. Babcia  znalazła dwie kurki i chyba zeszłorocznego kozaka, bo nie prezentował się najlepiej. Ja nic, zero, nul... A marzyły mi się przesmażone na masełku grzybki z cebulką... Mniam. Jutro już pewnie żadnych marzeń kulinarnych mieć nie będę a jedyne marzenie to będzie wyjść z kolejnej chemii cało i zwycięsko w starciu z nieprzyjacielem. Brrr.

A w sobotę był "dzień wyborów". Wybrać trzeba było wreszcie kolor zabudowy kuchennej (oj, będzie soczyście i radośnie), płytki do łazienki, kolor farb na ściany, gres na podłogę. No i niby poszło w miarę sprawnie, ale i tak chyba powinnam żyć w czasach PRL, kiedy to meblościanka była zakupem oczywistym, płytki jak były to zapewne w kolorze białym a i całej reszty wybór był pewnie żaden, tylko co się skombinowało to było dobre bo jedyne... A ktoś z Was mógłby się podzielić jakimiś refleksjami z tego okresu? Chodzi mi właśnie o tego typu zakupy, niekończące się kolejki i meblowanie w tamtych czasach mieszkania z przydziału na które się czekało latami, ale było . I nie na kredyt.

Lubię niedziele. To ostatnio jedyny dzień, kiedy widuję męża przez więcej niż godzinę dziennie. I Kasia też ma okazję się nim nacieszyć. Chociaż dzisiaj zapytana czy chciałaby zamienić tatusia na innego odpowiedziała, że ... tak! Mamusię zresztą też :(  Pozostaje mieć jedynie nadzieję, że nie do końca dotarło do niej pytanie...

No dobra. Biorę się za to co nieuniknione - za szykowanie "szpitalnej torby". Oj, jak ja nie lubię poniedziałków. Tzn. "takich poniedziałków". Czołem!

No a skoro tytuł postu jest taki a nie inny to kto ma ochotę niech posłucha starego dobrego Golden Life. To był kawałek :) I beztroskie czasy.