Wygodnicki.

No i rozsiedział się łobuz jeden. Rozkoszuje się wolną przestrzenią i zdaje się nic go nie ruszać. A wykonanie swojej tarczy chyba zlecił u samego Hefajstosa. Kurcze, a mi wydawało się, że jestem tak sobie gościnna. W końcu lubię samotność...


Z myślą, że mam kogoś 24h na dobę żyje mi się tak sobie. No bo nawet na tajnym posiedzeniu w łazience nie mogę pobyć sama. Oj fc..k. A jak zna jeszcze moje myśli, to wie nawet że czasem mnie przeraża i wtedy napawa się swą władzą nade mną. Ale skoro je zna, to bardzo łatwo... Nie, tego "gościa" wyprosić nie sposób. Ma tupet. I zero zahamowań. A co gorsze chęć na władzę absolutną. Po moim trupie ;)

Oj z tą tomografią tam... Ale obiecałam to skrobnę pokrótce.
W porównaniu z badaniem poprzednim wyraźna progresja zmian węzłowych w śródpiersiu. Pojawiło się nowe ognisko w płacie dolnym płuca lewego i przy kręgosłupie, więc pewnie dlatego czasem łupie. Ponadto płyn w worku osierdziowym.
I takie tam bla bla bla na całą stronę. Nie mam osobiście tego do czego odnieść, bo opis ostatniej tomografii był na dwa zdania.
Progresja. Jak bardzo można nie cierpieć tego słowa. Ale przecież z angielskiego to rozwój, postęp. Aj no i racja. Ktoś się tam rozwija. Na pewno nie ja. W każdym bądź razie mam się z tym wynikiem zgłosić jak najszybciej do swojego onkologa, który tymczasem się urlopuje. Na szczęście do poniedziałku. Na szczęście, bo to oznacza weekend w domu a nie w szpitalnej sali. A może on wcale nie będzie chciał mnie widzieć tak szybko. Może wyznaczona przez niego data na 2go października  brzmi dobrze i tak już zostanie. Nie wiem. Za to wiem, że pewnie z ICEm już się mogę pożegnać. A już tak się nawet polubiliśmy... Choć w sumie nie do końca. Kurcze, jeszcze nie tak dawno plan mojego lekarza był taki: ze cztery, maksymalnie pięć dhapów i przeszczep. Tymczasem dwa dhapy. Pudło. Trzy ICE. Pudło. Kolejne "cuś"  nie wiadomo ile... A już nie wspomnę planu nr 1 który nie zakładał żadnego przeszczepu. Tylko niezbędne minimum - 12abvd i po zawodach. Jak tak można nie dotrzymać słowa ;). Oj, panie doktorze. Ja to wszystko pamiętam. Mimo chemii, która czyści pamięć. A moje narządy zaczynają powoli krzyczeć DOŚĆ. Trochę tego ponad plan się we mnie skumulowało. I mam przeogromną ochotę uciec z kraju przed "doktorkiem z kolejnym workiem". I niech mnie szukają listem gończym. Tyle że co, jak? Z Kasią pod pachą mam uciekać? Bo przecież nie sama. Nie wiem, czy by jej się taka wycieczka spodobała...Ale ona lubi wycieczki. I zabawy w uciekanie. Tyle, że jak się nawet dobrze przede mną schowa to długo w kryjówce nie potrafi usiedzieć i zaraz przybiega uradowana wołając "Mama, tu jestem"! No więc takiego uciekiniera mi nie potrzeba. Szybko by nas znaleźli :)

A dzisiaj wyjątkowo intensywnie marzyłam o miseczce duszonych na masełku z cebulką grzybkach. Aż mnie z tych marzeń wybudził telefon znajomej z zaproszeniem do lasu. Trzy godziny szukania by znaleźć chyba pięć podgrzybków i jedną gąskę. Ale może to i dobrze. Bo ja jestem w stanie zjeść każdą ilość tego duszonego przysmaku. A na moje szczęście była tego jedynie ta wymarzona miseczka. Ni mniej ni więcej. A znajoma zebrała ponad pół wiadra. Że o znalezisku jej teściowej nie wspomnę. Bo bym się musiała wiaderkiem ze wstydu nakryć. Trudno. Nigdy nie uważałam się za mistrza grzybobrania. Ale dla samego faktu leśnego powietrza było warto.

Dobrego weekendu i owocnego grzybobrania dla tych, co mają taki zamiar!

http://www.youtube.com/watch?v=-qJkAosmEZM&feature=fvwrel